Ενα ταξίδι..........................λίγες εικόνες....
που.........
σαν τον θάνατο ,
προσφιλούς χρόνια άρρωστου ,
(για τον οποίο νόμιζες πως είχες ψυχικά ετοιμαστεί)
σε βρίσκει πάντα
ανελέητα απροετοίμαστο
λίγα μόνο μέτρα πρίν το ...πέρασμα της οδού Λήδρας
.jpg)
26 σχόλια:
..oι εικόνες είναι σαν να μιλάνε από μόνες τους, σαν να σου εξιστορούν γεγονότα.. Βαθιά συγκινητικές.. Μακάρι να μην συνέβαιναν τέτοια πράγματα.. στον κόσμο.. Μακάρι να επικρατούσε σε κάθε μορφή σχέσεων μόνο η ειρήνη, μα το ξέρουμε πως μόνο με βία προχωρά αυτός ο κόσμος.
Φιλιά πολλά ξωτικούλι.
μπροστά σε αυτές τις εικόνες τι να μπορέσει να αρθρώσει κανείς;
απλά μία καλησπέρα! φιλιά πολλά!
Δεν (πρέπει να) ξεχνάμε!
πόνος ψυχής!
Και το είπες με λίγες λέξεις και εικόνες.
Καλά έκανες, για να μην ξεχνάμε, από μια άλλη πλευρά "..ανελέητα απροετοίμαστοι.."
Καληνύχτα ξωτικούλι:)
Τurkish troops and Turkish settlers out of Cyprus!Λέει η μικρή πινακίδα.
Μόνο αυτή το λέει όλα τα άλλα συνηγορούν για το αντίθετο.
Σήμερα στη δουλειά έπεσε στα χέρια μου μια εργασία φοιτητή για την οδό Λήδρας...
ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ...! ΕΚΕΙ ΗΜΟΥΝ ΚΙ'ΕΓΩ! ΠΡΙΝ ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΓΥΡΙΣΑ...
Μόλις πέρασα απ'
τον φίλο Κιτσομήτσο ...
κι εισέπραξα μια ακόμα δόση νοσταλγίας
μα και πόνο για τις περιπτώσεις ξεριζωμού
Βλέπεις είναι μια αρώστια που περνάει
μέσα μας κι αντί να σβύνει δυναμώνει
από γενιές σε γενιές !!!
Την καλημέρα μου ...
Αυτά που μας δείχνεις τα έχω ακούσει από διηγήσεις του αδελφού μου που ζει πια εκεί. Η εικόνα όμως είναι πολύ δυνατή!
Καλημέρα ξωτικούλι μου
πραγματικα τι να πει κανεις μπρος τις εικονες αυτες...
μπρος την πολυπαθη και αγαπημενη Κυπρο...
σιωπω κι εγω!
...Χθες το βράδυ είδα έναν φίλο σαν ξωτικό να τριγυρνά
πάνω στη μοτοσικλέτα και πίσω τρέχανε σκυλιά
Σήκω ψυχή μου, δώσε ρεύμα, βάλε στα ρούχα σου φωτιά
βάλε στα όργανα φωτιά
Να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα η τρομερή μας η λαλιά...
καλημερούδια ξωτικούλι μου
Έπρεπε να πάς στην Κύπρο για να αλλάξεις ανάρτηση?
χα..χα..
Άντε η επόμενη όταν πας Τουρκία.
Υ.Γ. Δες, επιτέλους, την Καρυάτιδα. Όπου πας πάει. Γιατί την αποφεύγεις??
Γροθιά στο στομάχι...
Ελευθερία, δικαιοσύνη,ειρήνη...γλυκές λέξεις, μουσειακά εκθέματα; όχι όσο είναι επιλογές μας καθημερινές και διεκδικήσεις έμπρακτες-με το τίμημά τους...
Σε φιλώ.
τι να πει κανείς. ας μείνω στις εξαιρετικές φωτογραφίες....
Είσαι το τρίτο μπλογκ σήμερα που διαβάζω για την Κύπρο...
Καταπληκτικές φωτογραφίες, ο Κιτσομήτσος απόφυγε να βγάλει οτιδήποτε θύμιζε Τουρκία και εισβολή...
Απλά μια Καλημέρα!
Δεν υπάρχουν λόγια!
Ωωωωωωωωωω ήσουν εκεί βρε τσαμενούλι;; Και είσαι και ευαίσθητο πολύ, α κατάλαβα...
Το άδικο πάντα απροτοίμαστους θα μας βρίσκει ξωτικούλι μου, πάντα, όσοι κόσμοι και αν αλλάξουν, γιατί ένα μεγάλο άδικο είναι σαν ένας μικρός θάνατος ο οποίος όπως είπες "σε βρίσκει πάντα ανελέητα απροετοίμαστο"...γαμώτο.
Αφήνω αγκαλιά, φιλί και ξεκουμπίζομαι! :))))
Αχ αυτό το PEACE εκεί που φωτογράφισες, κάνει ρυτίδες....
Πότε θα βάλει ο άνθρωπος μυαλό...
Ξεπούλημα.
Αυτό μου έρχεται στο νου.
Λύπη και απογοήτευση.
Φιλιά θαλασσένια.
μμμ... ειχα αφησει σχολιο και δεν ξερω τι στραβο εκανα και ξεφυγε...ευτυχως που τα χα γραψει σε word γιατι εκεινη την ωρα κυλουσαν οι λεξεις πολυ αναλαφρα απο την καρδια...
Ειδα την αναρτηση σου που λες από την πρωτη μερα αλλα δεν μπορουσα ν αφησω σχολιο.Ειχε γεμισει η καρδια πινελιες που δεν χωρουσαν σε λεξεις.Θυμηθηκα το…
«νησι γλυκο,νησι πικρο, νησι τυραγνισμενο κανω τον πονο σου να πω και προσκυνω και μενω»
Σε νιωθω.
Όταν ανοιξαν τα οδοφραγματα ηθελε η γιαγια να παει να δει το σπιτι της και να προσκυνησει στον Απ.Ανδρεα.
Πηγαμε μαζι.
Πηρε τα κλειδια του σπιτιου της από το εικονοστασι (όταν εφυγαν ειχε παρει μοναχα μια εικονα, λιγα ρουχαλακια των μωρων,κλειδωσε και ηρθαν στις ελευθερες περιοχες «για λιγες μερες» όπως ελεγαν –από τοτε το κλειδι ηταν στο εικονοστασι) και μια λαμπαδα για τον Αγιο (ταμα που περιμενε χρονια)
Ξωτικο μου για πρωτη φορα κρατουσα τη φωτογραφικη και δεν μπορεσα να βγαλω παρα μονο λιγες εικονες.Το κλειδι προφανως δεν το χρησιμοποιησε,εσπρωξε την πορτα και μπηκε σπιτι της διχως να κτυπησει.Ηταν μια σιωπη,ένα γιατι και ενας πονος στο σαλονι…και τα λεμονοδεντρα στο περιβολι όλα ξεραμενα. Τις μερες πριν την εισβολη εφτιαχνε ο παππους ένα φρακτη…ειχε μεινει 35 χρονια μετα μισοτελειωτος με τα τουβλακια διπλα.Ενας χρονος που ειχε σταματησει και κοιταζε τριγυρω σαστισμενος.Δεν ξερω γιατι αλλα εσκυψα και επιασα ένα τουβλο.Δεν χρειαζομαστε πολλα ένα τουβλο μαζι με αυτή την αγαπη για τουτη την πατριδα και θα αναστηθουν όλα όταν ερθει η καταλληλη ωρα.Ζει μεσα σε καποιους ανθρωπους εδώ μια παραδοση αιωνων μεσα σε αγαπη και σ αυτές τις καρδιες η Κυπρος δεν εχει χρωματιστες γραμμες.Εχει μοναχα ένα Απ.Ανδρεα με ταματα και από Τουρκους και ένα περιβολι γεματο λεμονανθους να παιζουν οι γονεις μας παιδια.
Ουφ εγραψα πολλα…απλα εχω μια απορια
Θες να πεις ότι μπορει να ανταμωσα ένα ξωτικο τυχαια στο δρομο και να μην το αναγνωρισα?!
Τς τς τς να δουμε ποτε θα μαθω να βλεπω…! :)
Aγκαλια μεγαλη…! Και αν τυχει να ξαναπερασεις από τις γειτονιες μου και θελετε ξεναγο για μια ματια αλλιωτικη στειλε ... :))
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
KAΛΟΙ ΜΟΥ ΦΙΛΟΙ
Επειδή μας ένωσε η σιωπή κυρίως, όπως είδα στα σχόλιά σας,κι αυτό ήταν και το κυρίαρχο δικό μου "συναίσθημα" απαντώ σε όλους..
Για να λύσω και την απορία του γιατί δεν συναντηθήκαμε με την Καρυάτιδα εγώ πήγα στην Κύπρο τον Απρίλιο και μέχρι να ετοιμάσω τις φωτογραφίες πλάκωσε ο Μάιος βαρύς κι ασήκωτος και η ανάρτηση στοίχιωσε....δεν είχα καρδιά να την ανεβάσω μα ούτε και να την προσπεράσω .......
Πήγα θέλοντας να "δώ" αληθινά και να νοιώσω αλλά όταν είδα πάγωσα !!
και δεν είχα μάτια για τίποτα άλλο..
Είδα πολλά "βλέμματα" αλλά εκείνα που με πόνεσαν περισσότερο ήταν κάποιων νεότερων που προσπαθούσαν απεγνωσμένα να μην βλέπουν ....
Είδα τον χρόνο σταματημένο και το συναίσθημα παγωμένο και μόλις το σκάλιζες να βγάζει απο "αν μπορούσα να πάω να το κάψω το σπίτι μου θα το έκανα " μέχρι το "δεν θα ξαναπατήσω ποτέ" και "δεν πιστεύω με τίποτα οτι θα υπάρξει δίκαιη λύση" έίδα απίστευτα γλυκιές ματιές να προσπαθούν να σου περιγράψουν πως ήταν κάποτε αυτή η τρομακτικά εγκαταλελημμένη εντός του κάστρου παλιά Λευκωσία , ματιές που να πονάνε αφόρητα για το καζίνο που άνοιξαν στα κατεχόμενα και κάθε βράδυ ...γεμίζει το πέρασμα για χάρη του......
Άκουσα αναλύσεις για τα λάθη που μας έφεραν εδώ κι αυτή ήταν η μεγαλύτερη μαχαιριά ....που άφησε μια πληγή που κάθε μέρα την κρατάει ανοιχτή ο φόβος ,για το ποιό θα είναι το επόμενο.. λάθος,και ποιό το τίμημα.
Δεν ξέρω τι λύση θα προκύψει,και αν μπορεί τώρα πια να υπάρξει δίκαιη λύση, ξέρω μόνο πως αυτή η "ζωή εν αναμονή" είναι ένα βαρύ καταθλιπτικό σύννεφο που πλακώνει τα πάντα....
Υποκλίνομαι στα αισθήματα των φίλων Κυπρίων και εύχομαι ν'ανθήσει ένα αληθινό χαμόγελο στα χείλη των επόμενων γεννεών...τουλάχιστον.
ΥΓ. Ένα ξεχωριστό φιλί για την εξαιρετική φίλη "Νηφάλια μέθη"
Πολύ ωραίες οι φωτό, ειδικά η τελευταία, αλλά θλιβερές. Πολύ θλιβερές. Ειδικά η πρώτη...
Τελικά, κάποια πράγματα καλύτερα να τα ξεχνάμε παρά να τα θυμόμαστε...
Πριν έρθω εδώ ήμουν στην "Νηφάλια μέθη" και είχα προετοιμαστεί για το τι θα διάβαζα, αλλά αυτές οι εικόνες και τα σχόλια σου μου ράγισαν την καρδιά...τώρα τελευταία ο ανθρώπινος πόνος είναι πια απέραντος. Αυτό όμως που με λυπεί βαθιά είναι η αναισθησία που πλανάται εκεί στον αέρα! Συγκλονιστική και η μαρτυρία της Ν.Μέθης!
Βλέπεις έφυγα διωγμένη από την Πόλη και δεν ξεχνώ...
Όντως εικόνες που πονάνε. Μα μου φαίνεται πως ταιριάζουν με την μαυρίλα που ζείτε κι εσείς τελευταία, γι΄αυτο έβαλες και μια μαύρη ανάρτηση.
@
πήγα, ξαναπήγα, ξαναπήγα, ξαναπήγα
τις πρώτες φορές, στεκόμασταν πλάϊ στις γυναίκες με τα μαύρα, που κρατούσαν στο χέρι τις φωτογραφίες.
άλλοτε για δουλειά,
άλλοτε σε φίλους αγαπημένους.
η Κύπρος, πληγή που χάσκει μέσα μας...
το πορτοφόλι μου, συχνά άδειο από χρήμα
έχει πάντα μέσα στο τσεπάκι
ξεραμένη δάφνη απ' τα φυλακισμένα μνήματα...
φιλώ σας.
quartier libre
Για όλους εμάς που δεν έχουμε πάει ένοιωσα πως πρέπει να βάλω αυτές τις φωτογραφίες !!!
Γιατί κι εγώ νόμιζα πως ήξερα...
λυπάμαι που άγγιξα τις πληγές σας
αλλά το έκανα με πολύ αγάπη και ενσυναίσθηση ...
και με αίσθηση χρέους στην μνήμη
ευχαριστώ βαθύτατα για το σχόλιο !
Δημοσίευση σχολίου