Παπαρούνες, χαμομηλάκια, μαργαρίτες, πουλάκια που πετούν ξέγνοιαστα και χαρωπά, μικρούτσικα γατάκια όλο παιχνίδια μέσα στα αγριόχορτα και αυτή η πλανεύτρα θάλασσα που λαμπυρίζει κάτω από τον ήλιο του παραλίγο καλοκαιριού. Απλά και όμορφα κατευθείαν στην καρδιά σοφό ξωτικό μου...
Η απλότητα του κόκκινου..σε όλο της το μεγαλείο..Ξωτικο μου.. Οπως και η γαληνη που νιώθει κανείς αντικρίζοντας το πορτοκαλί του δειλινού...στο Πήλιο..!! Να είσαι καλα και να απολαύσεις μεσα στο ομορφο ΜΑΙΟ τις καλύτερες στιγμές σου...φιλακιααα!!
Margo Xαχαααα Εντάξει μωρέ Μαργκούλι μου εσύ το έκανες υπερπαραγωγή, εγώ ....ξεχαρμανιάζω και με κάτι παπαρούνες στις νησίδες του δρόμου !!! Αναπνέουμε αλήθεια,γαλήνη,ενέργεια και δύναμη όπου την βρούμε ,την μοιραζόμαστε με αγάπη και προχωράμε με χαμόγελο ;-)
Καλό Μάη μαγικό !!!!! Φιλουσάκια στ'αγγελούδια μας !!
Εγώ..νοστάλγησα , συγκινήθηκα , χαμογέλασα ,δαγκώθηκα να μην πάω να κλαψουρίσω εεε γκχμ να στα ψάλλω ήθελα να πώ ,εκεί που κάποτε φύτρωναν κάτι φοβερές fatal poppies.....κι εσύ το.... ξεπετάς μ'ένα copy paste :Ρ :Ρ :Ρ :Ρ ΄ντάνξ ρε !!! αλλά έτσι σας μαθαίνουν εκεί στα φαστ και τσάκατσάκα σόσιαλμίντια :Ρ :Ρ
Άιντε καλά που σε σώνει το...αγγλικό μέρος.... ακόμα ;-)))
Σμαραγδένια Ρούλα Γράφαμε ταυτοχρόνως Σμαραγδένια :-)) Θεραπευτική η απόδραση στη φύση πάντα και κοντεύουμε να το ξεχάσουμε. Να'σαι καλά ,σ'ευχαριστώ πολύ πολύ και αντεύχομαι έναν εξαιρετικά μαγικό Μάη !!
λατρευω τις παπαρουνες και το πρασινο και τα μικρουλικα κιτρινα και λευκα αγριολουλουδα, και συναντησα τοσα πολλα απο αυτα χθες που καταφερα και ειπα πως ''χορτασα'' :) οι φωτογραφιες σου υπεροχες
Ε, ας κάνω κι εγώ μιά φορά copypaste ο άνθρωπος, μή μου το αρνείσθε τόσο αυστηρά, άνθρωπος είμαι κι εγώ...!! Ωωωχαμαναμάν, τί τραβάω ο άνθρωπος... (Και τα σοσιαλμίντια που λέτε τα έχω ήδη βαρεθεί και τα έχω παρατήσει κι αυτά...)
H.Constantinos Ααα ειδικότης μου η αυστηρότη !! Αμ'πώς !! Τι καινωνία θα γένομεν αλέως;;; Σσσόδομα και γόμορρρρα θα καταντήσωμεν άμα σας αφήσω . Κι εκεί ανθρώποι ήντουνε τι νομίσες για ; Έχεις δεί ζωντανό να κάνει copypaste τα χθεσινά χάδια και τα γλίψ-γλίψ και τα κουνήματα της ουράς εε ;;; οχι έχεις δεί ;;; πές βρέ :Ρ
Ήρθα τρέχοντας (και καταϊδρωμένη!) να "πιάσω" και απ΄ εδώ τον Μάη! Μετά από μήνες κλεισούρας, δεν χορταίνω τη φύση, προχθές είδα στο βουνό όπου ζω και την πρώτη παπαρούνα ήταν κρυμμένη ανάμεσα από χιλιάδες άγρια αλλά μυρωδάτα χόρτα!
ΑΦιλάκια ανθισμένα μυρωδάτα και γεμάτα χαμόγελα! :)
Άιναφετς Καλέε τόσο καθυστερημένο το βουνό σας;; Εδώ στο ...καμίνι της Αθήνας εμείς οι...προνομιούχοι τις βλέπουμε πολύ καιρό μέχρι και στις χαραμάδες των πεζοδρομίων να έχουν φυτρώσει φέτος !! Όπως είδες πάντως αυτό το σχέδιο "μία ανάμεσα σε χιλιάδες άγρια χορταράκια" με γοήτευσε κι εμένα πολύ ,τυχαίο;; χιχι ;-)
υγ. Εδώ όπως ξέρεις δεν χρειάζεται ποτέ να τρέχεις και να ιδρώνεις (οι αναρτήσεις είναι...χελωνάτες) χαχαααααα
Οι θεοί έπλασαν τα ξωτικά ως τα απόλυτα ερωτικά πλάσματα, σύμβολα της ομορφιάς, της νιότης και της άνοιξης. Οπότε οι παπαρούνες και τα χαμομηλάκια τους προσλαμβάνουν μιαν άλλη διάσταση. Κι εγώ απλώς σου στέλνω ένα φιλί από μακριά.
Είμαι στο χωριό από το Πάσχα.Στην Αρκαδία αργεί να έρθει η άνοιξη.Μέσα σε αυτές τις απλές ομορφιές της φύσης η ζωή παίρνει άλλο νόημα .Κυριολεκτικά βλέπεις το κύκλο της ζωής των λουλουδιών ,των πουλιών .Είχα μέσα στην αυλή φωλιά πουλιών μέσα στο ρολόι της ΔΕΗ.Αλλά το ομορφότερο φωλιά δρυοκολάπτη με τα μικρά του απέναντι από τη πόρτα μου.Ενα από τα νεογέννητα της φωλιάς στο ρολόι όταν σκάρισε έπεσε στην αυλή δεν είχε όμως αναπτυχθεί ώστε να βρει τη τροφή του οι γονείς του το φώναζαν να ακολουθήσει το τάιζαν ,τοβαλα στη φωλιά πάλι να μην επιτεθούν οι γάτες αλλά δεν άντεξε και πέθανε.Ο δρυοκολάπτης είναι πανέμορφος σχετικά μεγάλος,με μεγάλη μύτη και πανέξυπνος.
Καταλαβαίνω. Τα ξωτικά λατρεύουν το μισοσκόταδο, το ψιλόβροχο, τη διάφανη ομίχλη του φθινοπώρου. Ή, αντιθέτως, την έκρηξη, την αποθέωση των χρωμάτων με την αναγέννηση την άνοιξη. Το καλοκαίρι γενικά βαριούνται. Άντε να ξαπλώσουν σε καμιά αμμουδιά, να πλατσουρίσουν λιγάκι στη θάλασσα. Με την ανθρώπινη υπόστασή τους εννοείται. Ξωτικά θα ξαναγίνουν με την πρώτη φθινοπωρινή βροχή. Διαβάζοντας το πρώτο μελαγχολικό ερωτικό ποίημα.
Γλυκέ μου ποιητή ο καύσωνας του μυαλού και της ψυχής ομολογώ μ'έχει ξεκάνει πλήρως και, μη νομίζεις ,δεν έχω βρέξει ούτε δαχτυλάκι ακόμα. Ελπίζω η Νάξος που έρχεται τάχιστα να ζωντανέψει λίγο την παραλυσία μου.
Πολύ σ'ευγνωμονώ για το ρομαντικό σχόλιο ,τροφή ικανή για να επιβιώσει μεγάλο διάστημα ένα ξωτικό ;-)
Καλησπερίζω και, βέβαια, δεν θα πω "Καλό μήνα"... Δεν τολμώ! ;) Ποιητική ανάρτηση. Όμορφη κι απλή, κατά Ρίτσο. Προκάλεσε σχόλια ποιητικά με αποκορύφωμα το χαστούκι του Ελύτη! Προβοκατόρικα εγώ, θα καταθέσω τη δική μου αίσθηση: Δεν βρίσκω τίποτε απλό και ταπεινό στο κόκκινο! Ούτε καν σ' αυτό της παπαρούνας! Φιλάκια αναψοκοκκινισμένα
Έτσι ακριβώς ...κατά Ρίτσο ήταν . Με συγκινεί πάντα η κατανόησή σου !!! Γι αυτό και μου έλειψε αφόρητα σχεδόν...τραυματικά τολμώ (εγώ) να πώ ;-)
Μα κι εγώ "εμβληματική" όπως είδες την είπα και οχι ως απλό αγριολούλουδο φυσικά αλλά ...ως κόκκινη ,άρα συμφωνούμε . Άλλωστε δεν θα μπορούσε ποτέ ένα χαστούκι να είναι ....ταπεινό (νομίζω) ;-)
Ένα κατακόκκινο φιλί μόνο μπορεί να σηματοδοτήσει τη χαρά που έφερε η επανεμφάνισή σου !!! Υπέροχο δώρο μετά απο μελαγχολικές διακοπές .
κι εκεί που είσαι έπηλυς απ' όλα, έρχεται τροπαιοφόρα η Άνοιξη ολοσούσουμη, στολισμένη και σε δροσίζει με το μειλίχειό της χαμόγελο... και πως και πως την περιμένεις νά 'ρθει...
nikiplos απ'τις μικρές(;) πολύτιμες γλυκές χαρές που μας έχουν απομείνει η παρουσία σου
"έπηλυς" τι ωραία λέξη !! Ομολογώ πως δεν την ήξερα, πόσο σοφά και τρυφερά αυτό το γλυκύ "λ" απαλύνει το γδέρνον "ξ" που εμπεριέχει....
κάθε φορά που ξαναμπαίνω για ν'απαντήσω σε κάποιο φίλο σοκάρομαι αντικρίζοντας τις φωτογραφίες ...σαν απο άλλο πλανήτη .....
υπομονή λένε πως όσο πιο ζόρικος ο χειμώνας τόσο πιο έντονα χρώματα φέρνει η άνοιξη ..... προς ώρας ας καταπολεμήσουμε την εκρηκτική ανυπομονησία μας προετοιμαζόμενοι (στωικώς φιλοσοφούντες....;-) ) για την γοητεία του φθινοπώρου.....και την νομοτελειακώς απαραίτητη ακολουθούσα χειμερία νάρκη μια που η άνοιξη δεν εκβιάζεται.....ούτε ξεγελιέται απ'τα δικά μας σουσούμια ;-)
Les sanglots longs Des violons De l’automne Blessent mon cœur D’une langueur Monotone.
To ποίημα του Paul Vervaine που αποτέλεσε και το σύνθημα για την απόβαση των συμμάχων στη Νορμανδία το 1944. Καιρός να επιστρέψουν στις θεσεις τους και τα ξωτικά παντός καιρού αλλά κυρίως της μελαγχολίας του φθινοπώρου.
44 σχόλια:
Δεν χρειάζεται πολλά ο άνθρωπος για να χαμογελάσει: μια κατακόκκινη, μαγιάτικη παπαρούνα φθάνει! :-)
Με γέμισες φως, χαρά και αισιοδοξία!!!
Χρωματιστά Μαγιάτικα φιλάκια....
dodo
Δεν είναι θαυμαστό που (σχεδόν )κανείς δεν μένει ασυγκίνητος μπροστά στις Μαγιάτικες παπαρούνες ;;
Αρκεί απλώς να είναι...άνθρωπος ;-)
Καλό μήνα Dodouli μου !!
Τα απλά..... που πηγαίνουν κατ΄ευθείαν στην καρδιά!!
Καλό μήνα ξωτικό μου και μια μεγάλη αγκαλιά :)
...χαχα, σε τσάκωσα
φιλιά θαλασσένια
Mariela
Μακάρι να ανταπέδωσα στο ελάχιστο ;-)
Ελπίζω η κλοπή λόγω ... συγκίνησης να συγχωρείται :-))
Καλό Μαγι(ατι)κό Μήνα !!!
Thalassenia
:-))))
Θαλασσολουλουδένια μου
πόση πόση πόση χαρά !!!!!!!
Σαν αόρατη αγκαλιά ήταν η χρονική σύμπτωση !!!!
Ατρόμητες οι καρδιές που καταλαβαίνουν τα απλά ;-)))
Σε πολύπολύγλυκοφιλώ !!!
Καλό μήναααααααααα !!!
Παπαρούνες, χαμομηλάκια, μαργαρίτες, πουλάκια που πετούν ξέγνοιαστα και χαρωπά, μικρούτσικα γατάκια όλο παιχνίδια μέσα στα αγριόχορτα και αυτή η πλανεύτρα θάλασσα που λαμπυρίζει κάτω από τον ήλιο του παραλίγο καλοκαιριού. Απλά και όμορφα κατευθείαν στην καρδιά σοφό ξωτικό μου...
Καλό μήνα!!!!!!!!!!
Φιλιά και αγκαλιές :-)
Καλό μήνα !
Αυτό το "Χρωματιστά Μαγιάτικα φιλάκια" ανωτέρω ότι πρέπει είναι, οπότε ας το επαναλάβω:
Χρωματιστά Μαγιάτικα φιλάκια trisbeloved Xotiko! :) :)
Ο Ελύτης τις ύμνησε τόσο όμορφα. Ανάμεσα στα πολλά, έγραψε:
Ε. — Τι είναι το κόκκινο χρώμα;
Α. — Ένα χαστούκι από παπαρούνες!
Η απλότητα του κόκκινου..σε όλο της το μεγαλείο..Ξωτικο μου..
Οπως και η γαληνη που νιώθει κανείς αντικρίζοντας το πορτοκαλί του δειλινού...στο Πήλιο..!!
Να είσαι καλα και να απολαύσεις μεσα στο ομορφο ΜΑΙΟ τις καλύτερες στιγμές σου...φιλακιααα!!
Margo
Xαχαααα
Εντάξει μωρέ Μαργκούλι μου εσύ το έκανες υπερπαραγωγή, εγώ ....ξεχαρμανιάζω και με κάτι παπαρούνες στις νησίδες του δρόμου !!!
Αναπνέουμε αλήθεια,γαλήνη,ενέργεια και δύναμη όπου την βρούμε ,την μοιραζόμαστε με αγάπη και προχωράμε με χαμόγελο ;-)
Καλό Μάη μαγικό !!!!!
Φιλουσάκια στ'αγγελούδια μας !!
Gina-Teta
Ευχαριστώ !!
Καλό μήνα δημιουργικό και εμπνευσμένο στις χρυσοχέρες ;-)
H.Constantinos
Kαλά σου βρέ !!!!!!
Εγώ..νοστάλγησα , συγκινήθηκα , χαμογέλασα ,δαγκώθηκα να μην πάω να κλαψουρίσω εεε γκχμ να στα ψάλλω ήθελα να πώ ,εκεί που κάποτε φύτρωναν κάτι φοβερές fatal poppies.....κι εσύ το.... ξεπετάς μ'ένα copy paste :Ρ :Ρ :Ρ :Ρ
΄ντάνξ ρε !!! αλλά έτσι σας μαθαίνουν εκεί στα φαστ και τσάκατσάκα σόσιαλμίντια :Ρ :Ρ
Άιντε καλά που σε σώνει το...αγγλικό μέρος.... ακόμα ;-)))
Καλό μήνααααααααααα :-))))
Roadartist
Αμάαααν τι είπες τώρααα !!!!!
δηλαδή αυτός ο άτιμος ....
Έπρεπε να το έχω πεί εγώ αυτό ,τόσο πολύ έτσι νιώθω ,χωρίς την ερώτηση όμως ,σκέτο σαν...χαστούκι που δεν ξέρεις απο πού σού'ρθε !!!
ούφφφ το καταφχαριστήθηκα ;-)))
σκαστό φιλί παπαρουνένιο !!
Σμαραγδένια Ρούλα
Γράφαμε ταυτοχρόνως Σμαραγδένια :-))
Θεραπευτική η απόδραση στη φύση πάντα και κοντεύουμε να το ξεχάσουμε.
Να'σαι καλά ,σ'ευχαριστώ πολύ πολύ και αντεύχομαι έναν εξαιρετικά μαγικό Μάη !!
λατρευω τις παπαρουνες και το πρασινο και τα μικρουλικα κιτρινα και λευκα αγριολουλουδα, και συναντησα τοσα πολλα απο αυτα χθες που καταφερα και ειπα πως ''χορτασα'' :)
οι φωτογραφιες σου υπεροχες
καλο βραδυ ξωτικο
Χαχαχχαχ δεν παίζεσαι ;)
Ε, ας κάνω κι εγώ μιά φορά copypaste ο άνθρωπος, μή μου το αρνείσθε τόσο αυστηρά, άνθρωπος είμαι κι εγώ...!!
Ωωωχαμαναμάν, τί τραβάω ο άνθρωπος...
(Και τα σοσιαλμίντια που λέτε τα έχω ήδη βαρεθεί και τα έχω παρατήσει κι αυτά...)
❤
φεγγαρένια
δέν είναι εκπληκτικό αυτό το συναίσθημα του "χόρτασα" ;
Σαν υπόκλιση ευγνωμοσύνης.....
Να'σαι καλά και...να σ'αρέσουν πολλά;-)
Roadartist
:-)) :-)) :-))
μόνο παίζω ;-)
H.Constantinos
Ααα ειδικότης μου η αυστηρότη !!
Αμ'πώς !! Τι καινωνία θα γένομεν αλέως;;; Σσσόδομα και γόμορρρρα θα καταντήσωμεν άμα σας αφήσω . Κι εκεί ανθρώποι ήντουνε τι νομίσες για ;
Έχεις δεί ζωντανό να κάνει copypaste τα χθεσινά χάδια και τα γλίψ-γλίψ και τα κουνήματα της ουράς εε ;;; οχι έχεις δεί ;;; πές βρέ :Ρ
(εε μικρός είσαι είπαμε !! θα μάθεις ;-) :-)) :-)) :-))
Ήρθα τρέχοντας (και καταϊδρωμένη!) να "πιάσω" και απ΄ εδώ τον Μάη!
Μετά από μήνες κλεισούρας, δεν χορταίνω τη φύση, προχθές είδα στο βουνό όπου ζω και την πρώτη παπαρούνα ήταν κρυμμένη ανάμεσα από χιλιάδες άγρια αλλά μυρωδάτα χόρτα!
ΑΦιλάκια ανθισμένα μυρωδάτα και γεμάτα χαμόγελα! :)
Άιναφετς
Καλέε τόσο καθυστερημένο το βουνό σας;;
Εδώ στο ...καμίνι της Αθήνας εμείς οι...προνομιούχοι τις βλέπουμε πολύ καιρό μέχρι και στις χαραμάδες των πεζοδρομίων να έχουν φυτρώσει φέτος !!
Όπως είδες πάντως αυτό το σχέδιο "μία ανάμεσα σε χιλιάδες άγρια χορταράκια" με γοήτευσε κι εμένα πολύ ,τυχαίο;; χιχι ;-)
υγ. Εδώ όπως ξέρεις δεν χρειάζεται ποτέ να τρέχεις και να ιδρώνεις (οι αναρτήσεις είναι...χελωνάτες) χαχαααααα
Φιλιά ολάνθιστα μοσχοβολιστά μαγισσούλα μου !!
26 Απριλίου με 1 Μάιου, είναι το ρεκόρ σου!!!
Εύγε και εις ανώτερα, αν και η dodoula κρατάει το ρεκόρ!
ΑΦιλάκια απ΄την καυτή "σας" Αθήνα!
Άιναφετς
χαχαααααααα
βρέ μου πήρες ...τα μέτρα βλέπω :-)))
Φιλούδιαααααααα βραδυνά , ρομαντικά , χαμογελαστα :-)
Όμορφα και απλά δηλαδή τέλεια!
Οι θεοί έπλασαν τα ξωτικά ως τα απόλυτα ερωτικά πλάσματα, σύμβολα της ομορφιάς, της νιότης και της άνοιξης. Οπότε οι παπαρούνες και τα χαμομηλάκια τους προσλαμβάνουν μιαν άλλη διάσταση. Κι εγώ απλώς σου στέλνω ένα φιλί από μακριά.
ηλιογράφος
Ένα πολύ απλό και γλυκό ευχαριστώ !!
Poet
Δεν μου απομένει παρά να κοκκινίσω σαν παπαρουνίτσα ;-)
(όχι απ'το φιλί βέβαια :-))
Πσσστ!!!
(Πάντως εγώ περνάω πουκαιπού να δω μήπως προέκυψε καμμιά καινούργια ανάρτηση...)
H.Constantinos
χαχααα
Έτσι σε θέλω !!
Αθεράπευτα αισιόδοξο :Ρ
ΥΓ. Θέλω κι εγώ όμως ανάρτηση με αυτά που έταξες ;-)
άντε πολύ σουλατσάρισες, μην πώ...κοπροσκύλιασες :Ρ :Ρ
καιρός για επανεκκίνηση !!!
Είμαι στο χωριό από το Πάσχα.Στην Αρκαδία αργεί να έρθει η άνοιξη.Μέσα σε αυτές τις απλές ομορφιές της φύσης η ζωή παίρνει άλλο νόημα .Κυριολεκτικά βλέπεις το κύκλο της ζωής των λουλουδιών ,των πουλιών .Είχα μέσα στην αυλή φωλιά πουλιών μέσα στο ρολόι της ΔΕΗ.Αλλά το ομορφότερο φωλιά δρυοκολάπτη με τα μικρά του απέναντι από τη πόρτα μου.Ενα από τα νεογέννητα της φωλιάς στο ρολόι όταν σκάρισε έπεσε στην αυλή δεν είχε όμως αναπτυχθεί ώστε να βρει τη τροφή του οι γονείς του το φώναζαν να ακολουθήσει το τάιζαν ,τοβαλα στη φωλιά πάλι να μην επιτεθούν οι γάτες αλλά δεν άντεξε και πέθανε.Ο δρυοκολάπτης είναι πανέμορφος σχετικά μεγάλος,με μεγάλη μύτη και πανέξυπνος.
α Κενταύρου
Πόσο χαίρομαι αστερισμούλι !!!!
Που είσαι καλά ,που δεν έριξες (εντελώς) μαύρη πέτρα ,
που ζείς αυτό το ωραίο όνειρο !!
Ναι αυτό το άτιμο το μεγάλο ζητούμενο "το νόημα " που ολημερίς το ψάχνουμε το βράδυ το ξεχνάμε,στιγμές στιγμές το πιάνουμε και όλο δραπετεύει......
Σε μακαρίζω και ελπίζω να μας ελεήσεις με καμιά φωτογραφία απ'αυτά τα παραδεισένεια που περιγράφεις .
Κάπως έτσι σε φανταζόμουν και δεν ανησυχούσα ιδιαιτέρως απλώς μελαγχολούσα απ'την τόση απουσία σου .
(παρα λίγο να φωτογραφήσω δρυοκολάπτη στον Υμηττό πριν ένα μήνα !!! )
Να είσαι καλά να απολαμβάνεις με όλη σου την ψυχή !!
Φιλιά και στους δυό σας !!!!
Καταλαβαίνω. Τα ξωτικά λατρεύουν το μισοσκόταδο, το ψιλόβροχο, τη διάφανη ομίχλη του φθινοπώρου. Ή, αντιθέτως, την έκρηξη, την αποθέωση των χρωμάτων με την αναγέννηση την άνοιξη. Το καλοκαίρι γενικά βαριούνται. Άντε να ξαπλώσουν σε καμιά αμμουδιά, να πλατσουρίσουν λιγάκι στη θάλασσα. Με την ανθρώπινη υπόστασή τους εννοείται. Ξωτικά θα ξαναγίνουν με την πρώτη φθινοπωρινή βροχή. Διαβάζοντας το πρώτο μελαγχολικό ερωτικό ποίημα.
Poet
Τι ;; υποννοείς οτι δεν είμαι ξωτικό παντός καιρού ;;;; :-) :-) :-)
πάει ρεζίλι εντελώς έγινα !!
Γλυκέ μου ποιητή
ο καύσωνας του μυαλού και της ψυχής ομολογώ μ'έχει ξεκάνει πλήρως
και, μη νομίζεις ,δεν έχω βρέξει ούτε δαχτυλάκι ακόμα.
Ελπίζω η Νάξος που έρχεται τάχιστα να ζωντανέψει λίγο την παραλυσία μου.
Πολύ σ'ευγνωμονώ για το ρομαντικό σχόλιο ,τροφή ικανή για να επιβιώσει μεγάλο διάστημα ένα ξωτικό ;-)
Σε γλυκοφιλώ.
Καλησπερίζω και, βέβαια, δεν θα πω "Καλό μήνα"... Δεν τολμώ! ;)
Ποιητική ανάρτηση. Όμορφη κι απλή, κατά Ρίτσο. Προκάλεσε σχόλια ποιητικά με αποκορύφωμα το χαστούκι του Ελύτη!
Προβοκατόρικα εγώ, θα καταθέσω τη δική μου αίσθηση: Δεν βρίσκω τίποτε απλό και ταπεινό στο κόκκινο! Ούτε καν σ' αυτό της παπαρούνας!
Φιλάκια αναψοκοκκινισμένα
Υπατία η Αλεξανδρινή
Υπατία μου
Υπατία μου
Υπατία μου
πως να τα πώ πιο ...απλά :-)
Έτσι ακριβώς ...κατά Ρίτσο ήταν . Με συγκινεί πάντα η κατανόησή σου !!!
Γι αυτό και μου έλειψε αφόρητα σχεδόν...τραυματικά τολμώ (εγώ) να πώ ;-)
Μα κι εγώ "εμβληματική" όπως είδες την είπα και οχι ως απλό αγριολούλουδο φυσικά αλλά ...ως κόκκινη ,άρα συμφωνούμε .
Άλλωστε δεν θα μπορούσε ποτέ ένα χαστούκι να είναι ....ταπεινό (νομίζω) ;-)
Ένα κατακόκκινο φιλί μόνο μπορεί να σηματοδοτήσει τη χαρά που έφερε η επανεμφάνισή σου !!! Υπέροχο δώρο μετά απο μελαγχολικές διακοπές .
Υπατία η Αλεξανδρινή
υγ. μα πόσο μεγάλες μπορεί να είναι μερικές χαρές που έρχονται έτσι ήσυχα,ήσυχα κι απλά .......
κι εκεί που είσαι έπηλυς απ' όλα, έρχεται τροπαιοφόρα η Άνοιξη ολοσούσουμη, στολισμένη και σε δροσίζει με το μειλίχειό της χαμόγελο... και πως και πως την περιμένεις νά 'ρθει...
nikiplos
απ'τις μικρές(;) πολύτιμες γλυκές χαρές που μας έχουν απομείνει η παρουσία σου
"έπηλυς" τι ωραία λέξη !! Ομολογώ πως δεν την ήξερα,
πόσο σοφά και τρυφερά αυτό το γλυκύ "λ" απαλύνει το γδέρνον "ξ" που εμπεριέχει....
κάθε φορά που ξαναμπαίνω για ν'απαντήσω σε κάποιο φίλο σοκάρομαι αντικρίζοντας τις φωτογραφίες ...σαν απο άλλο πλανήτη .....
υπομονή λένε πως όσο πιο ζόρικος ο χειμώνας τόσο πιο έντονα χρώματα φέρνει η άνοιξη .....
προς ώρας ας καταπολεμήσουμε την εκρηκτική ανυπομονησία μας προετοιμαζόμενοι (στωικώς φιλοσοφούντες....;-) ) για την γοητεία του φθινοπώρου.....και την νομοτελειακώς απαραίτητη ακολουθούσα χειμερία νάρκη μια που η άνοιξη δεν εκβιάζεται.....ούτε ξεγελιέται απ'τα δικά μας σουσούμια ;-)
Les sanglots longs
Des violons
De l’automne
Blessent mon cœur
D’une langueur
Monotone.
To ποίημα του Paul Vervaine που αποτέλεσε και το σύνθημα για την απόβαση των συμμάχων στη Νορμανδία το 1944. Καιρός να επιστρέψουν στις θεσεις τους και τα ξωτικά παντός καιρού αλλά κυρίως της μελαγχολίας του φθινοπώρου.
Poet
.....
Je me souviens
Des jours anciens
Et je pleure
στας διαταγάς σας ποιητή μου ;-)
Δημοσίευση σχολίου